İnsan Aforizmaları Acı ÇekmekAğlamakAkılAkılcılıkAşkBeden DiliBorçBuluşmaÇaresizlikÇocukÇocuklarCömertlikDekorDoğaDostlukDüşünmekDuygularEvlilikGeceGelecekGerçeklikGözlemGülümsemeGüzellikHayal GücüHayal KurmakHüzünİlhamİnsanİstanbulİyilikKaderKadınlarKaramsarlıkKarizmaKıskançlıkKokuKonuşmakManeviyatMimariMutlulukMüzikNot AlmakÖfkeÖlümOtelReklamRitüelRüyaSabırŞansSarhoşlukSavaşSenaryoSes TonuSevgiŞişmanlıkSoğukkanlılıkSoru SormakSosyal MedyaSosyallikŞüphecilikSuskunlukTavsiyeTecrübeToplumsal ÇevreTramvayUmutVedaYalanYalnızlıkYaratıcılıkYaşanmışlıklarYaşlılıkYazarlıkZamanZarafetZeka

İnsan, karnı doyduğu zaman sorun çıkartan tek canlıdır.

“Yek katre-I hünest, sad hezaran endişe”

(Tek damla kan ve bin bir endişedir.)

Sonra da Oxford Üniversitesinden Roger Dunbar diye bir adamın, insanların en fazla yüz elli kişiyi tanıyacak şekilde programlandığını keşfettiğini ve bunun avcı-toplayıcı toplumların ortalama nüfusu olduğunu anlatmıştı.

İnsana neye ihtiyacı olduğunu bilme yetisi verilmemişti.

İnsanda ne var? İnsana ne verilmemiştir? İnsan neyle yaşar? Bunları Öğrenince yine göğe döneceksin.

İnsanda ne var? İnsana ne verilmemiştir? İnsan neyle yaşar? Bunları Öğrenince yine göğe döneceksin.

Bence tek tanrılı dinlerin çöllerden çıkması tesadüf değildir.