Yaşadığımız hayat hakkında da derinlikli düşünmediğimiz, varoluşumuzu didiklemediğimiz sürece mutluluğumuzun gerçek mutluluk olmadığı yönünde Epikuros fikirleri ile teselli buluruz.
Ahmet Sarı( Edebiyatın İyileştirici Gücü - 63 )
Efendilerini, konuşmalarına ve sergiledikleri duygulara göre değil yaptıklarına ve yaşam tarzlarına göre yargıladıkları için en güvenilir yargıçlar olan hizmetkarlar Piyer’in dönüşüne sevinmişlerdi çünkü kontun o varken malikaneyi her gün dolaşmayı bıraktığını, daha neşeli ve daha iyi yürekli olduğunu, bayramda değerli hediyeler alacaklarını bilirlerdi.
L.N. Tolstoy( Savaş ve Barış II - 808 )
Marya Genrihovna çevresinde toplanmış bu parlak ve kibar gençleri görünce, saklamaya çalışsa da arkasında uyuyan kocasının her hareketinden ürkse de mutluluk ışıkları saçmaya başlamıştı.
L.N. Tolstoy( Savaş ve Barış II - 68 )
Marya Genrihovna çevresinde toplanmış bu parlak ve kibar gençleri görünce, saklamaya çalışsa da arkasında uyuyan kocasının her hareketinden ürkse de mutluluk ışıkları saçmaya başlamıştı.
L.N. Tolstoy( Savaş ve Barış II - 68 )
Piyer yüreğine huzur veren, rahatlatıcı mutluluk kaynağını içinde hissetmeye başlamıştı bile.
L.N. Tolstoy( Savaş ve Barış I - 535 )
Sonya, hatıralar ortak olmasına rağmen, her zamanki gibi onların gerisinde kalıyordu. Onların hatırladıklarının çoğunu hatırlamıyor, hatırladıkları ise onların duydukları şiirsel hissi onda uyandırmıyordu. O sadece onların mutluluğundan zevk alıyor, bu mutluluğa ortak olmaya çalışıyordu.
L.N. Tolstoy( Savaş ve Barış I - 771 )
Scrooge da ellerini ardında kavuşturup içten bir gülümsemeyle herkese selam vererek yürümeye başladı. O kadar içten görünüyordu ki üç dört nazik insan, "Günaydın efendim! Mutlu Noeller!" diyerek karşılık verdi. Scrooge daha sonradan, duyduğu bu lafların o zamana kadar duyduğu en mutluluk verici laflar olduğunu söyleyecekti sık sık.
Charles Dickens( Bir Noel Şarkısı - 84 )
Oda tamamen karanlık değildi. Hem koridordan gelen bir parça ışık vardı hem de yakındaki bir sokak lambasının ışığı köpek desenli perdeleri hafifçe parlatarak içeri süzülüyordu. Nora yatağı alçak bir dikdörtgen halinde görebiliyordu. Yerdeki pelüş filin siluetini görebiliyordu. Başka oyuncaklar da vardı. İnsana mutluluk veren dağınık bir odaydı.
Matt Haig( Gece Yarısı Kütüphanesi - 221 )
Mutluluğun doruklarında olduklarına inandıkları anda ümitsizliğe hiç bu kadar yakın olmamışlardı.
Alexandre Dumas( Siyah Lale - 158 )
( Ruhi Mücerret - 161 )
( Ruhi Mücerret - 105 )